Hoe verhoudt verbeeldingsliteratuur (ook wel speculatieve fictie of ‘genre’) zich tot literair proza of poëzie daar waar het gaat om ‘relevantie’? Kan het even complex zijn en evenzeer uitnodigen tot nadenken over mens, samenleving en wereld? En welke rol hebben de verhaalwereld, de actie en een eventueel referentiekader in het overbrengen van de strekking of in het oproepen van leesplezier? In verschillende artikelen en besprekingen op Fantasize, Hebban en deze website ga ik op dergelijke vragen in. Hier vind je een overzicht dat regelmatig geactualiseerd wordt.
In de periode 2021-22 heb ik verschillende artikelen gepubliceerd over Jack Schlimazlnik (1970-2020), een schrijver van Nederlandstalige speculatieve fictie wiens oeuvre ik zeer intrigerend vind. Het gaat om de volgende artikelen:
Zo zou je Hendrik de Vries (1896-1989) in elk geval op basis van zijn literaire levensloop kunnen noemen. Als kind las hij Jules Verne en ook Edgar Allen Poe, van wie hij later nog gedichten zou vertalen. De prehistorie boeide hem zeer, getuige de vele tekeningen van dinosaurussen en diepzeemonsters die hij maakte op de achterkanten van schoolopstellen. Zijn eerste bundel, Het gat in Mars en het Milagrat (1917), over een ruimtestrijd, bracht hij in eigen beheer uit. Bundels twee en drie (De nacht in 1920 en Vlamrood in 1922) kon hij via een uitgeverij naar buiten brengen, al droeg hij zelf financieel bij. Zo moest hij van Vlamrood de eerste 65 exemplaren zelf kopen, voor de somma van één gulden per stuk, wat omgerekend in die tijd neerkwam op zo’n twee maanden huur voor een sociale huurwoning. Intussen wist hij wel gedichten gepubliceerd te krijgen in tijdschriften en bloemlezingen.
